Facebook en sigaretten hebben veel gemeen. Allebei zwaar verslavend, dodelijk voor je sexleven en na afloop hou je er steeds een rotgevoel aan over. Bijvoorbeeld als je thuis alleen op de bank een zak chips weg ligt weg te kanen en alle berichten van je vrienden ziet die op het strand aan het bootcampen zijn, gelukkige familiereünies vieren of net een ‘heerlijke zomersalade’ in elkaar gedraaid hebben. Ach, we weten inmiddels allemaal dat Facebook beter Fakebook had kunnen heten. Wat dat betreft is het natuurlijk gewoon een plek waar je legaal mag liegen over hoe het met je gaat. Onze ouders deden niet anders, maar dan live bij de melkboer, toch? “Hoe gaat het? Top! En jij? Ook super!”. Voilà.
Toch vind ik mijn verslaving aan het digitale liegplein een beetje irritant. Ja, ik ben verslaafd. Net als u. Niet? Ach, kom op! Willen alle lezers die ‘s morgens eerder hun mobiele telefoon pakken dan hun partner even hun hand opsteken? Voilà. Ik ben er een beetje klaar mee. Wat ik met sigaretten kan, moet ik toch ook met Facebook kunnen? Weg ermee. Maar net als met peuken, dwarrelen de stop-gedachten al maanden door m’n hoofd zonder daar enige consequentie aan te verbinden. Sterker nog, afgelopen zondag waren m’n ouders bij ons. Mijn zoontje nam een prachtige foto van ze, in de zon. De volgende dag waren ze 52 jaar getrouwd en aangezien mijn vader dat niet op Facebook mag zetten van mijn moeder (“allemaal aandachttrekkerij”), deed ik dat voor hem. “Mijn ouders, vandaag 52 getrouwd”. Ik wist niet wat er gebeurde! Het bericht kreeg meer ‘likes’ dan een labradorpuppy die op één poot in Buitenhof z’n mening geeft over het Oekraïne-referendum. Uit alle hoeken en gaten regenden het digitale duimpjes en Van Harte’s. Opvallend veel gescheiden mensen trouwens. Die weten natuurlijk als geen ander dat het niet vanzelfsprekend is om zo lang wakker te worden naast hetzelfde hoofd. En alle getrouwde mensen weten al helemààl wat het betekent om jaar in, jaar uit te leven met iemand die altijd de clou van je mop afmaakt. Als je erover nadenkt is het eigenlijk best gek dat we zo enthousiast doen over de afspraak die twee mensen jaren geleden maakten over wie wat krijgt als ze uit elkaar gaan. Want dat is een huwelijk; afspreken hoe je het regelt als je stopt. Misschien moet ik die felicitaties daarom wel meer zien als steunbetuigingen. Zoals hardlopers onderweg bewonderend knikken naar marathon-renners: “Wij weten wat het is (en we moeten nog zolang): respect!” Of ben ik te cynisch? Is die massale bijval gewoon het bewijs dat we twee mensen die ervoor kiezen lang bij elkaar te blijven nog steeds zien als ideaalbeeld. In het geval van mijn ouders letterlijk ‘door dik en dun’, want mijn vader viel onlangs nog 10 kilo af. Voor mijn moeder. En als je weet hoeveel hij van lekker eten houdt, weet je meteen dat ie dat nog meer doet van haar. Woody Allen zei ooit: “Als iets te mooi is om waar te zijn, is het vast niet waar”. Misschien had zelfs Woody Allen niet altijd gelijk.
Tot in het Theater!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★