Mijn vrouw riep vanuit de keuken “Koekie?” Ik hoorde mezelf terugroepen “Geaccepteerd!” Ik dacht nog, als ik dat niet doe, kom ik vanavond niet eens verder dan haar homepage. Of ze herkent me de volgende keer niet meer. Ja, ik zit nogal veel op internet en dat gaat op een gegeven moment toch een beetje in je systeem zitten hé. Sterker nog, ik steek mijn kop weleens onder de kraan en ga dan met natte haren de kroeg in om daar nonchalant aan de bar te laten vallen dat ik rechtstreeks van het strand kom waar ik net een paar uur heb gesurfd. Geen woord van gelogen, alleen niemand weet dat ik daarmee bedoel dat ik bij een strandtentje 2 broodjes kroket naar binnen heb zitten werken met mijn laptop op schoot.
Als je zoveel op het wereldwijde web surft als ik, kom je heel wat cookies tegen. Wonderlijk gegeven. Ik ken niemand die niet automatisch ‘akkoord’ of ‘geaccepteerd’ aanvinkt als je wordt gevraagd of je er bezwaar tegen hebt. Tuurlijk, ze weten dan precies waar je naar zoekt, maar als je niks hebt om je voor te schamen, nou en? De logica van die cookies ontgaat me alleen weleens. Je zou denken dat ze dan ook weten of je ergens iets hebt gekocht. Dus waarom wordt je dan na de aanschaf van een koelkast nog 7 weken achtervolgd met nog meer koelkastaanbiedingen op je tijdlijn? Alsof ze denken: “Aha! Daar is iemand die gek is op koelkasten, die wil er vast nóg wel 32!” Laatst had ik helemaal een bizarre ervaring. Ik liep in een tuincentrum tegen een vernuftig apparaatje aan. Het produceert een vreselijk geluid op een frequentie die alleen hoorbaar is voor mieren, wespen, ratten, muizen, muggen en ongedierte. Daar heb je dan nooit meer last van. Ik staarde net zo lang naar het schap als Gordon naar een groep eerstejaars studenten in de stad maar besloot het niet te doen. Als ik hier mijn vreugde uit moest halen… Ik vind Kärcheren al veel te leuk voor mijn leeftijd en mijn stiekeme wens is zo’n vlammenwerper waarmee je onkruid tussen de tegels weg kan branden. Maar mijn vrouw vindt dat iets voor nerds, dus ik liet het erbij. Maar toen ik thuis even snel Facebook op dook om te kijken voor hoeveel verjaardagen ik vandaag weer niet was uitgenodigd, verscheen opeens een grote pop-up advertentie voor precies dát apparaatje in m’n scherm. Oké, nu werd het eng! Dit kon toch geen toeval meer zijn? Hoever gaan die cookies eigenlijk? Volgens ze nu niet alleen mijn surfgedrag op mijn computer volgen, maar ook waar ik ‘live’ ben? En waar ik dan naar kijk? En misschien wel waar ik aan denk? Zijn ze al zover dat mijn computer net zo slim wordt als mijn vrouw? Ook die weet altijd precies waar ik was, waar ik naar keek en waar ik aan dacht als ik een avondje met de jongens ben wezen stappen. Eén ding is zeker, vanaf nu voor mij geen cookies meer. Ook niet als ze vanuit de keuken roept: “Cookie?” Levensgevaarlijk.
Met de groeten van Veldhuis,
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★