Deze week ben ik verhuisd. Van alle dingen die romantische vergezichten over het leven bruut wakker kunnen schudden is verhuizen verreweg koploper. We worden opgevoed met idyllische vergezichten als “Ze gingen wonen in een romantische boerderij, zeiden elke dag dat ze van elkaar hielden en leefden nog lang en gelukkig”. Wat ze er alleen niet bij vertelden is dat je jezelf tussen al dat houden van ook nog even door de klantenservice van KPN of Eneco moet vechten. We zijn blij met onze nieuwe stek. Het is wat een makelaar zou omschrijven als: ‘charmant en pittoresk’. Ofwel: oud en klein.
In ieder geval kleiner dan ons vorige huis. We moesten dus spullen lozen. Een jaar geleden begonnen we ermee. We hadden ons huis verkocht en moesten nog 6 maanden overbruggen in een huurhuis voordat we hier terecht konden. Dan is het wel lekker als de ergste meug al weg is. Elke dag maakte ik een ritje naar de gemeentestort. Leuke mensen daar. Laatst werd ik door hen als bedankje voor mijn dagelijkse bijdrage aan de lokale afvalberg zelfs uitgenodigd om mee te gaan golfen op kosten van de zaak. Enfin, toen we verhuisden hadden we “nog maar” 2 containers spullen. Eén ging mee naar het huurhuis en daarna naar onze nieuwe stek. De ander ging in de opslag totdat hier de boel op orde is. De eerste container is uitgepakt. Het wachten is nu op de ‘opslagcontainer’. Die zit nog helemaal vol, maar… ik weet niet waarmee. Ik heb afgelopen half jaar namelijk niks gemist. Ja, een nagelschaartje maar om daar nu een container voor te huren? Ik heb dus ergens 40 kubeke meter zooi en ik weet niet meer wat. Dat is toch erg? En wat nog erger is: al die meug komt volgende week weer m’n leven in. Waarom eigenlijk? We hebben een vermogen aan een nieuwe vloer besteed, dus waarom zou ik er kleedjes en mandjes op zetten? Weg ermee! Je kan blijkbaar toe met de helft! En als je toe kan met met de helft uit je huis, kan dat dan ook met de helft in je hoofd? Zou dat ook zo lekker opruimen? Gewoon de helft van alle shit die je al jaren meesleept de opslag in en dan lekker vergeten. Al die dingen waarvan je spijt hebt, de mensen die je pijn deed, de gemiste kansen, de dingen die mislukten. Al die ballast, weg ermee! Lucht. De wereld zou er enorm van opknappen denk ik tijdens een tussendoor vrachtje aan de rand van container 4 en 5. Oftewel, tuinhout en vlakglas. Ik schrik van een enorme klap naast me. Een vrouw gooit heel hard gereedschap in container 6; metalen. “Gaat het?” vraag ik. “Jawel”, hijgt ze. “De laatste spullen van mijn man, grote opruiming na z’n overlijden”. “O jee”, zeg ik “da’s pittig”. Ze stopt even. “Heerlijk! Het was een enorme lul, ik gooi het met een grote boog van me af”. Ze lacht en smijt weer door. Dat bedoel ik dus. Af en toe je ballast wegflikkeren. Waar dan ook. Je knapt er enorm van op. Die container stuur ik ongezien door naar de Kringloop. Plezier ermee. Zie ik u op de stort?
Grote groet,
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★