Het is schitterend voorjaarsweer, dus ik ga even naar het strand. Ik loop een stuk en bestel ergens een kop koffie. Ik bewaar het bonnetje uiteraard goed. Want ik schrijf in deze column namelijk dat ik een kop koffie heb genomen en dat maakt het werk, en dus aftrekbaar. Heel belangrijk, je bonnetje bewaren...
Aldus mijn accountant. Ja ik heb een
accountant. Je weet wel, een boekhouder maar dan met een driedubbel uurtarief. Hij
is altijd heel streng tegen mij. Waar ik de pinpas van Veldhuis en Kemper ook
trek, hij is de eerste die aan de lijn hangt. Je zou denken dat Kémper graag
wil weten waarom ik 150,- pin bij massagesalon Plày Mi Sukh Kwahm (dit is
serieus wat Google translate geeft als Thaise vertaling van Happy End) maar die
snapt als geen ander dat een beetje ontspanning cruciaal is voor een artiest. Nee,
het is de accountant die onmiddellijk in de telefoon klimt. In eerste instantie
om me te vertellen dat daar ene Fangh Minh een aanrader is (ook al is ze de 50
al een tijdje gepasseerd) maar vooral om te zeggen dat ik dat soort uitgaven
niet met die pas mag doen. Ik snap er soms niks meer van, als er nou iets
aftrekbaar is, is het wel een Thaise massage toch? “Als je maar wel het
bonnetje maar goed bewaart, anders kunnen we er sowieso niks mee” hoor ik zijn
stem altijd in m’n hoofd als ik oog in oog sta met een potentiële aftrekpost.
En dat kan in ons vak alles zijn. Van een extra sterke paraplu (we moesten namelijk
optreden in de Oehoerenbuurt van Purmerend) tot een romantisch lang weekend Hoogezand
om een column over Virginia te schrijven. Ja, ik heb haar Virginia genoemd, die
wolf. Het schijnt een vrouwtje te zijn. Grappig. Hier zit natuurlijk een grap
in over dat twee Teeven deze week het nieuws Opstelten zette maar ik vind ‘m even
niet. Maar goed, ook een kop koffie op het strand en een Thaise massage dus.
Allemaal aftrekken. Niks mis mee, als je de bonnetjes maar bewaart. Terwijl ik me
dat realiseer en met geknepen ogen de voorjaarszon tegemoet loop zie ik de
contouren van Teeven en Opstelten me tegemoetkomen. Dat verzin je toch niet. Ik
herken ze meteen. Opstelten heb ik altijd de derde broer van Ed van Tijn en
Anton Geesink gevonden en Teeven is toch een soort kruising tussen Herman den Blijker,
Jaap van Zweden en een Franse Buldog. Ze zijn druk in gesprek. Als ze me
passeren hoor ik hoe ze elkaar feliciteren met hun nieuwe baan. Allebei in de
raad van bestuur… van een groot accountantskantoor. Ik hoor Ivo in slakkentempo
grappen: “Eigenlijk… is dit… ons eerste… werk… overleg… Fred. Ik… trakteer… op
koffie… met een… bon-bonnetje… ha… ha… ha…!”. “Top” antwoord Fred “betaal ik
straks een lekkere Thaise massage, ouwe rukker.”
Met de groeten van Kemper,
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★