We zijn begonnen! En ik heb er zin in. Echt… Yesss!!!!! #leukleven #bringiton #ditwordtmijnjaar!!! U gelooft me niet hé. U kent me na alle columns op deze plek langer dan vandaag, u heeft gelijk. Veel mensen worden melancholiek van de laatste weken van het jaar, ik heb het aan het begin van een nieuw jaar. Let op; voordat er hier een interventieteam voor een nieuw Televisieprogramma “Heb de Depressief Lief” naar binnen stormt, ik ben niet zwaarmoedig hé. Moedeloos is een beter woord.
Telkens als ik de lege maanden van een nieuw jaar voor me zie, maagdelijk wit wachtend op gebeurtenissen die ìk in gang moet zetten, bekruipt mij het gevoel: “Kan ik weer helemaal opnieuw beginnen…”. Je staat gewoon weer op nul. En op de een of andere manier voelt die nul ook nog eens als ‘achter’. Ik weet ‘t, het slaat nergens op, maar ik vind zo’n begin altijd een verwarrende tijd. Op het moment dat je voor het eerst ‘2017’ typt voelt heel 2016 opeens als de krant van gister. Hoe hard je ook gewerkt hebt, wat je ook hebt meegemaakt, het is stelt opeens niets meer voor: geweest, passé, achterhaald. Ook al is afgelopen december nu korter geleden dan vorig jaar mei in oktober was. Ik snap dat u deze zin nog eens op uw gemak wil lezen. Misschien is het wel het besef dat ook nu, straks weer toen is. Nog zo’n zin. Kijk, dat krijg je dus aan het begin van zo’n leeg jaar, verwarrend! Het geeft wel enige afstand naar hoe je het ‘nu’ beleeft en maakt mij wantrouwend over hoe ik de zaken in mijn leven weeg qua belangrijkheid. Zeker de helft van de dingen waarover ik mij 2016 héél erg, ontzettend, overdreven druk heb gemaakt, zijn achteraf lachwekkend eenvoudig gebleken. Ik had beter bezig kunnen zijn met die belastingaanslag die een krater in mijn zomerplannen sloeg of de diefstal uit de auto van mijn vrouw. Beide nooit verwacht. Als ik me er druk over had gemaakt waren ze vast niet gebeurd. Er zit dit jaar dus maar één ding op, me voor de zekerheid gewoon druk maken over àlles, zodat ik nooit verrast word! Wacht even, dit lijkt op een uitspraak die ik ooit van mijn baas in de reclame leerde: “Haast je als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt”. Klinkt logisch, maar het resultaat is dat je altijd haast hebt. Daar trap ik niet meer in! De jaren dat ik zo leefde hebben hun tol al eens geëist en leidde tot een vervelende, medische gebeurtenis. Nee, nee, ik zeg niks. Nou ja, oké, 10 letters. Niet? Het begint met een H en eindigt op -val. Nog niet? Ook niet zo: Ha…..val? Ja, da’s schrikken he. Ik heb het er ook nog nergens over gehad. Het is toch een beetje privé. Maar er valt met enige aanpassingen gelukkig goed mee te leven: Haaruitval. Dat wil ik niet nog eens meemaken. Dus, ik laat het løs (als je deze zin uitspreekt klinkt dat leuk). Ik draai het om! Ik weet nog niet wat, maar er gaat iets enorm tegenvallen dit jaar. Nu kan het alleen nog maar meevallen. Ik zei het al, het is een verwarrende tijd. Ik heb er zin in! #Leukleven!
Tot in het theater!
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★