Zo schrijf je 1.140 miljard euro, het bedrag wat de Eurpese Centrale Bank (ECB) in de economie pompt. Nog even de feiten. De ECB koopt voor dit bedrag staatsobligaties bij banken. Die kunnen dit geld uitlenen aan consumenten, bedrijven en overheden die dat weer kunnen uitgeven. Zo groeit de economie. Klinkt goed. Eén detail: waar haalt de ECB in godsnaam zo snel 1.140 miljard euro vandaan? Even googelen. Wat blijkt? Ze zetten gewoon de bankbiljettenpers aan!
En aangezien ze dit geld digitaal overmaken, betekent dat in de praktijk gewoon een paar nieuwe bedragen in de computer invoeren. Wacht even, dat geld ìs er dus eigenlijk helemaal niet, maar doordat iemand ergens in Frankfurt tijdens het weghappen van z’n broodje braadworst een paar cijfers intypt is het er opeens wel... Sta je dan als Hans Klok met je goede gedrag een helikopter op het podium te toveren. Kinderspel! Ik ben geen econoom maar de crisis van een paar jaar geleden was toch iets met ‘luchtbellen’ en ‘geld dat er niet was’? Mijn zoon is 9 en begint altijd te lachen als ik zeg: “Daar moet je eerst voor sparen” of “Papa moet deze maand een beetje zuinig aan doen”. Hoezo? We hebben toch die wondermachine? Je hebt een pasje, loopt naar een muur en binnen een paar seconden heb je geld. Doe niet zo moeilijk pap! Ik ben al 4 jaar bezig uit te leggen dat een pinautomaat anders werkt. Dat er ergens een mannetje bij een bank zit die dan naar een muur met kluisjes loopt, het te pinnen bedrag uit mijn kluisje haalt en dat door die gleuf naar buiten duwt. Dus als er geen geld in m’n kluisje zit, komt er ook niks uit die wondermachine. Lekker dan, zodra het Jeugdjournaal dat ECB-verhaal uitlegt zit ik mooi met m’n verantwoorde verhaal. Maar goed, als er een leger goedbetaalde economen meekijkt zal het allemaal wel kloppen. Brengt me dan wel meteen op de volgende vraag: als dit zo makkelijk kan, waarom dan nu pas? Had ons jaren gezeik bespaard! En waarom zo omslachtig? Zet gewoon in één keer een paar nullen achter iedereen z’n banksaldo en je bent er toch ook? U leest, het houdt me nogal bezig. Vooralsnog als enige in ons gezin overigens, want de rest verzuipt in de zorg van onze ‘moestuintjes’ van een zekere supermarkt. Wat begon met één kartonnen bakje voor wel 1 hele wortel is uitgegroeid tot een heuse volkstuin. Een broodje smeren doen we tegenwoordig op het toilet want het aanrecht staat inmiddels vol met aangeschafte extra potjes en vaasjes die zich wentelen in kunstverlichting van de afzuigkap en dagelijkse bijgewaterd worden door een ingenieus irrigatiesysteem van bidonflessen. Nog 3 maanden en we hebben de eerste krop sla. Totale extra kosten aan potgrond en kunstmest tot nu toe € 34,-. Kijk, dat noem ik nog eens bijdragen aan een ‘bloeiende’ economie. Zeker als je bedenkt dat we voor die € 34,- bij diezelfde supermarkt 38 kant-en-klare kroppen sla hadden kunnen kopen. Wat de ECB en de moestuintjes met elkaar te maken hebben? Simpel: we houden onszelf graag voor de gek.
Met de groeten van Veldhuis,
Richard Kemper
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★