Vlak vóór de aanslagen in Parijs, brak ik hier
een lans voor een betere balans tussen slecht en goed nieuws in de media. Geen
idee dat juist die dag de balans volkomen om zou slaan naar 24/7 ‘terreur’. Ik
zag hoe vernikkelende verslaggevers dagenlang op straat stonden om verslag te
doen van ‘de sfeer in de stad’. Wat denk jezelf!? Natuurlijk is de sfeer naar
de klote.
En mocht dat bij de mensen thuis nog niet zijn doorgedrongen dan “zetten we de gebeurtenissen tot nu toe nog een 312e keer op een rijtje”, en bespreken we voor de 128ste keer “wat we tot nu toe weten van de daders.” Om daarna nog even terug te schakelen naar Parijs om te kijken of de sfeer in stad inmiddels veranderd is. Nee natuurlijk niet, penis le tapissier (lul de behanger). Toen de acute dreiging in Parijs wat leek af te nemen weken de camera’s uit naar Brussel. 24 uur per dag. Code knalrood! En hoe zou het met de sfeer in de stad zijn? “Ja top! De kroegen zijn dicht en er lopen zwaar bewapende Belgen op straat!” Het klinkt als een slechte mop. “Er wordt geadviseerd niet naar buiten te gaan, weg te blijven van de ramen en je TV aan te zetten!” Er wordt paniekerig geschakeld naar Hannover en via Parijs weer terug naar Brussel. “Europa is in oorlog met verdachte pakketjes.” Logisch denk ik nog, het is Sinterklaastijd, maar ’t helpt niet meer. 16 miljoen Nederlanders en 750 miljoen Europeanen krijgen gekmakende oorlogsverslaggeving te zien die van elke wannabee terrorist alvast een held maken. Althans, in terroristenkringen. “Geen schot gelost en nu al voor miljoenen schade aangericht!” En ondertussen heeft de voortvluchtige van Parijs een erectie van hier tot Raqqa door alle aandacht. We draaien door… Vliegtuigen maken rechtsomkeert omdat er iemand aan z’n baard frunnikt. Een auto met een knallende uitlaat mobiliseert het leger en een introductievlucht van nieuw KLM toestel laag over Zeeland zorgt voor paniek. Er waren die dag 129 doden te betreuren maar in de dagen erna kwamen daar 750 miljoen gewonden bij… Mentaal beschadigd door een onophoudelijke tsunami aan stemming-terreur. Want er is geen gelegenheid om een beetje te helen. Even bij te komen. Om heel even, zonder één seconde afbreuk te doen aan de dood van129 mensen, te beseffen dat de kans dat je slachtoffer van een soortgelijke aanslag wordt ongeveer 0,0000172% is... Nog steeds een stuk kleiner dan de kans dat je crasht met een vliegtuig. Waar je wel kan helen? Onder een terrasverwarmer aan de grote markt. Bij een concert. Bij een voetbalwedstrijd of in de kerk, de moskee, of de bioscoop. Of lekker thuis met dit klote weer, ook goed. Maar dan wel met het advies om, voor je veiligheid, weg van je TV te blijven en vooral dicht bij je ramen te gaan staan. Lekker naar buiten kijken om te bedenken wat je morgen voor iets leuks gaat doen.
Tot in het theater!
Remco Veldhuis
Hoeveel roze olifanten heb jij in de kamer staan? Ofwel, wat kan je maar beter niet met familie, vrienden of je partner bespreken omdat het anders gedoe of zelfs ruzie wordt? Voor hun fonkelnieuwe cabaretprogramma hebben Veldhuis & Kemper besloten de roze olifanten allemaal zorgvuldig op te bergen en elkaar helemaal te laten. Allebei lekker in hun eigen ‘safe space’. Wel zo rustig. Althans, dat denken ze. Want echte vrienden kunnen elkaar natuurlijk helemaal niet laten. Gelukkig maar voor ons, want het levert weer een hilarische, herkenbare en schurende avond topcabaret op!
"Er zijn van die momenten in je leven dat het er even op aankomt. Dat het alles of niets is, nu of nooit, de dood of de gladiolen. Sterker nog, volgens Veldhuis & Kemper is elke dag zo'n moment. Want of het nu in je werk is, je relatie, de opvoeding, je seksleven of je vriendschappen; er is altijd een keuze. Ga je door op de weg die je loopt of is het tijd om de boel eens door flink elkaar te schudden? Al was het alleen maar om er een keer een lekkere, frisse wind doorheen te jagen. En wat doe je als je er achter komt dat je opeens nog alle tijd hebt voor de fouten die altijd nog eens wilde maken... Veldhuis & Kemper staan op dat punt in hun nieuwe cabaretprogramma 'Of de gladiolen' en trekken, zoals we van de mannen gewend zijn, totaal verschillende conclusies. Nou ja bijna, want over één ding zijn ze het eens; zelfs als je het fout doet, doe het dan goed. Of de gladiolen!"
Altijd al eens iets willen vinden van die net zo vaak opgehemelde als vervloekte bijbel, maar er nooit aan toegekomen ‘m te lezen? Geen idee waar je de tijd en het geduld vandaan moet halen? Altijd als een berg opgezien tegen die 1744 bladzijden vol kleine lettertjes? Ja? Remco Veldhuis ook! In “Lang verhaal kort" brengt hij de ongeautoriseerde samenvatting van 2 uur en vliegt op eigen, komische wijze langs de hoogte- en dieptepunten. Een razende rondleiding ver van de gebaande paden, door een ‘gids’ die net zo twijfelt over de inhoud als jij. Terwijl de klok onverbiddelijk doortikt komt hij de mooiste maar ook de meest verschrikkelijke verhalen tegen. En uiteindelijk zichzelf…
Ok, na ‘Lang verhaal kort.’ heb je de bijbel weliswaar nog steeds niet gelezen, maar je kan ieder geval wel zeggen: “Ik heb wél de voorstelling gezien!”
Script:
Voor het script en de regie tekende Emmy-winnaar (‘Alles Mag’- 2015) én bijbeldeskundige Maarten van Voornveld en leverde Remco Veldhuis zelf de komische en persoonlijke invalshoek.
Tekst & muziek: Veldhuis & Kemper
Regie: Geert Lageveen
Algemeen Dagblad ★ ★ ★ ★ ★